Het verschil tussen stikstofzuurstofsensor (Nox-sensor) en zuurstofsensor

Zowel stikstof alszuurstof sensorenspelen een cruciale rol bij het monitoren van uitlaatemissies van voertuigen en het optimaliseren van motorprestaties, maar er zijn aanzienlijke verschillen tussen beide.

Ten eerste bewaakt de zuurstofsensor vanuit functioneel perspectief voornamelijk het zuurstofgehalte in de uitlaatgassen van de motor om een ​​nauwkeurige controle van de brandstofinjectie mogelijk te maken, waardoor een optimale lucht-brandstofverhouding wordt bereikt die de brandstofefficiëntie verbetert en de uitstoot van verontreinigende stoffen minimaliseert. De stikstofoxidesensor daarentegen detecteert specifiek het stikstofoxidegehalte in uitlaatgassen; aangezien stikstofoxiden schadelijke milieuverontreinigende stoffen zijn, is een strikte regulering van hun emissies cruciaal voor ecologisch behoud.

Ten tweede genereert de zuurstofsensor, wat betreft hun werkingsprincipes, een elektrisch signaal door variaties in de zuurstofconcentratie in het uitlaatgas te meten, dat vervolgens wordt doorgegeven aan de motorregeleenheid. Omgekeerd maakt de stikstofoxidesensor gebruik van geavanceerde chemische detectietechnologie om de stikstofoxideconcentraties nauwkeurig te kwantificeren en verzendt deze gegevens naar het elektronische controlesysteem van het voertuig voor het implementeren van noodzakelijke maatregelen gericht op het verminderen van deze schadelijke emissies.

Wat betreft toepassingsscenario's,zuurstof sensorenworden op grote schaal gebruikt in verschillende soorten brandstofvoertuigen en vormen een cruciaal onderdeel van moderne motormanagementsystemen. Stikstofoxidesensoren worden voornamelijk aangetroffen in dieselvoertuigen en bepaalde hoogwaardige benzinemodellen die zijn uitgerust met geavanceerde uitlaatgasnabehandelingssystemen die zijn ontworpen om te voldoen aan strengere emissienormen.